OPEN Foundation

OPEN Foundation

Boekrecensie: Darwin’s Pharmacy: Sex, Plants, and the Evolution of the Noösphere (In Vivo)

Darwin's pharmacyDarwin’s Pharmacy: Sex, Plants, and the Evolution of the Noösphere (In Vivo) door Richard M. Doyle, University of Washington Press, 2011.

In zijn boek ‘Darwin’s Pharmacy: Sex, Plants, and the Evolution of the Noösphere (In Vivo)’ draait Richard Doyle, professor Engels aan de Penn State University, een ingewikkelde stelling in elkaar die een aantal van onze wetenschappelijke vooronderstellingen, zoals intentionaliteit, evolutie en taal, uitdaagt. Zorgvuldig analyseert hij de invloed die psychedelica kunnen hebben op de waarneming, en suggereert hij zodoende een bijna Copernicaanse revolutie. Als we bepalen dat de spirituele piekervaringen die door planten en paddenstoelen worden teweeggebracht functioneren als “spraakbevorderaars”, en we in ruil daarvoor deze “brengers van schoonheid” helpen zich voort te planten, hoe kunnen we dan zeggen welke intelligentie de andere beïnvloedt?

Schrijvend over trip reports, sjamanisme en cannabispornografie probeert Doyle een taal die vinden die, net als de psychedelische ervaring, de subject/object-dichotomie overstijgt. Het is zijn doel om onze normale manier van denken af te breken, zodat we een nieuw perspectief kunnen vormen. Een perspectief waarin bewustzijn steeds al ingebed is in een ecologische context, wat betekent dat alles wat we ervaren afhankelijk is van ‘set en setting.’ Doyle lijkt de nagel op de kop te tikken als hij deze psychoactieve stoffen omdoopt tot ‘ecodelica’ omdat deze planten en stoffen ons helpen onze interconnectie met het ecosysteem van onze te planeet gewaar te worden.

Het resultaat is een rijk en stimulerend boek waarin vorm en inhoud onlosmakelijk verbonden zijn, en de grenzen tussen feiten en interpretaties vervagen. De samenloop van zijn ontelbare ideeën kan alleen in zijn geheel worden begrepen, waarmee het risico gelopen wordt dat een aantal van zijn kerninzichten over het hoofd zullen worden gezien. Maar voor de filosofisch aangelegde lezer met een open geest is het een goed geschreven boek dat veel aannames in vraag stelt, en alleen al om die reden is het de moeite waard om te lezen.

Koop dit boek via bookdepository.com en ondersteun Stichting OPEN

Ketamine for depression: the highs and lows

Abstract

Long used as an anaesthetic and analgesic, most people familiar with ketamine know of it for this purpose. Others know it as a party drug that can give users an out-of-body experience, leaving them completely disconnected from reality. Less well known is its growing off-label use in the USA for depression, in many cases when other options have been exhausted.

Kirby, T. (2015). Ketamine for depression: the highs and lows. The Lancet Psychiatry, 2(9), 783-784. http://dx.doi.org/10.1016/S2215-0366(15)00392-2
Link to full text

Psilocybin, psychological distress, and suicidality

Abstract

Hendricks et al. (2015) found that having ever used any classic psychedelic substance—namely, dimethyltryptamine (DMT), ayahuasca, lysergic acid diethylamide (LSD), mescaline, peyote or San Pedro, or psilocybin—was associated with a significantly reduced likelihood of past month psychological distress (weighted OR = .81 (.72–.91)), past year suicidal thinking (weighted OR = .86 (.78–.94)), past year suicidal planning (weighted OR = .71 (.54–.94)), and past year suicide attempt (weighted OR = .64 (.46–.89)) in the United States adult population. Although these findings comport with an emerging literature suggesting classic psychedelics may be effective in the treatment of mental health conditions and prevention of self-harm, they do not speak to the potential risk profile or therapeutic applications of psilocybin in particular, which is the most commonly examined classic psychedelic in contemporary clinical research. Considering that psilocybin may be a candidate for future approved medical use in the United States, the United Kingdom, and other nations (Bogenschutz et al., 2015; Grob et al., 2011; Johnson et al., 2014; see also Nutt et al., 2013), an analysis of the specific relationships of psilocybin use with psychological distress and suicidality may help inform decisions by the United States Food and Drug Administration and regulatory bodies of other nations. The objectives of the current research, therefore, were to extend the analysis of Hendricks et al. (2015) by evaluating the associations of lifetime psilocybin use, per se, with past month psychological distress, past year suicidal thinking, past year suicidal planning, and past year suicide attempt in the United States adult population.

Hendricks, P. S., Johnson, M. W., & Griffiths, R. R. (2015). Psilocybin, psychological distress, and suicidality. Journal of Psychopharmacology, 29(9), 1041-1043. http://dx.doi.org/10.1177/0269881115598338
Link to full text

R-ketamine: a rapid-onset and sustained antidepressant without psychotomimetic side effects

Abstract

Although the efficacy of racemate ketamine, a rapid onset and sustained antidepressant, for patients with treatment-resistant depression was a serendipitous finding, clinical use of ketamine is limited, due to psychotomimetic side effects and abuse liability. Behavioral and side-effect evaluation tests were applied to compare the two stereoisomers of ketamine. To elucidate their potential therapeutic mechanisms, we examined the effects of these stereoisomers on brain-derived neurotrophic factor (BDNF)-TrkB signaling, and synaptogenesis in selected brain regions. In the social defeat stress and learned helplessness models of depression, R-ketamine showed a greater potency and longer-lasting antidepressant effect than S-ketamine (esketamine). Furthermore, R-ketamine induced a more potent beneficial effect on decreased dendritic spine density, BDNF-TrkB signaling and synaptogenesis in the prefrontal cortex (PFC), CA3 and dentate gyrus (DG) of the hippocampus from depressed mice compared with S-ketamine. However, neither stereoisomer affected these alterations in the nucleus accumbens of depressed mice. In behavioral tests for side effects, S-ketamine, but not R-ketamine, precipitated behavioral abnormalities, such as hyperlocomotion, prepulse inhibition deficits and rewarding effects. In addition, a single dose of S-ketamine, but not R-ketamine, caused a loss of parvalbumin (PV)-positive cells in the prelimbic region of the medial PFC and DG. These findings suggest that, unlike S-ketamine, R-ketamine can elicit a sustained antidepressant effect, mediated by increased BDNF-TrkB signaling and synaptogenesis in the PFC, DG and CA3. R-ketamine appears to be a potent, long-lasting and safe antidepressant, relative to S-ketamine, as R-ketamine appears to be free of psychotomimetic side effects and abuse liability.

Yang, C., Shirayama, Y., Zhang, J. C., Ren, Q., Yao, W., Ma, M., … & Hashimoto, K. (2015). R-ketamine: a rapid-onset and sustained antidepressant without psychotomimetic side effects. Translational psychiatry, 5(9), e632. http://dx.doi.org/10.1038/tp.2015.136

Link to full text

Recreational 3,4-methylenedioxy-N-methylamphetamine (MDMA) or ‘ecstasy’ and self-focused compassion: Preliminary steps in the development of a therapeutic psychopharmacology of contemplative practices

Abstract

3,4-methylenedioxy-N-methylamphetamine (MDMA) produces diverse pro-social effects. Cognitive training methods rooted in Eastern contemplative practices also produce these effects through the development of a compassionate mindset. Given this similarity, we propose that one potential mechanism of action of MDMA in psychotherapy is through enhancing effects on intrapersonal attitudes (i.e. pro-social attitudes towards the self). We provide a preliminary test of this idea. Recreational MDMA (ecstasy) users were tested on two occasions, having consumed or not consumed ecstasy. Self-critical and self-compassionate responses to self-threatening scenarios were assessed before (T1) and after (T2) ecstasy use (or non-use), and then after compassionate imagery (T3). Moderating roles of dispositional self-criticism and avoidant attachment were examined. Separately, compassionate imagery and ecstasy produced similar sociotropic effects, as well as increases in self-compassion and reductions in self-criticism. Higher attachment-related avoidance was associated with additive effects of compassionate imagery and ecstasy on self-compassion. Findings were in line with MDMA’s neuropharmacological profile, its phenomenological effects and its proposed adjunctive use in psychotherapy. However, although conditions were balanced, the experiment was non-blind and MDMA dose/purity was not determined. Controlled studies with pharmaceutically pure MDMA are still needed to test these effects rigorously.

Kamboj, S. K., Kilford, E. J., Minchin, S., Moss, A., Lawn, W., Das, R. K., … & Freeman, T. P. (2015). Recreational 3, 4-methylenedioxy-N-methylamphetamine (MDMA) or ‘ecstasy’and self-focused compassion: preliminary steps in the development of a therapeutic psychopharmacology of contemplative practices. Journal of Psychopharmacology, 0269881115587143.

Link to full text

Recreational 3,4-methylenedioxy-N-methylamphetamine (MDMA) or 'ecstasy' and self-focused compassion: Preliminary steps in the development of a therapeutic psychopharmacology of contemplative practices

Abstract

3,4-methylenedioxy-N-methylamphetamine (MDMA) produces diverse pro-social effects. Cognitive training methods rooted in Eastern contemplative practices also produce these effects through the development of a compassionate mindset. Given this similarity, we propose that one potential mechanism of action of MDMA in psychotherapy is through enhancing effects on intrapersonal attitudes (i.e. pro-social attitudes towards the self). We provide a preliminary test of this idea. Recreational MDMA (ecstasy) users were tested on two occasions, having consumed or not consumed ecstasy. Self-critical and self-compassionate responses to self-threatening scenarios were assessed before (T1) and after (T2) ecstasy use (or non-use), and then after compassionate imagery (T3). Moderating roles of dispositional self-criticism and avoidant attachment were examined. Separately, compassionate imagery and ecstasy produced similar sociotropic effects, as well as increases in self-compassion and reductions in self-criticism. Higher attachment-related avoidance was associated with additive effects of compassionate imagery and ecstasy on self-compassion. Findings were in line with MDMA’s neuropharmacological profile, its phenomenological effects and its proposed adjunctive use in psychotherapy. However, although conditions were balanced, the experiment was non-blind and MDMA dose/purity was not determined. Controlled studies with pharmaceutically pure MDMA are still needed to test these effects rigorously.

Kamboj, S. K., Kilford, E. J., Minchin, S., Moss, A., Lawn, W., Das, R. K., … & Freeman, T. P. (2015). Recreational 3, 4-methylenedioxy-N-methylamphetamine (MDMA) or ‘ecstasy’and self-focused compassion: preliminary steps in the development of a therapeutic psychopharmacology of contemplative practices. Journal of Psychopharmacology, 0269881115587143.

Link to full text

Effects of LSD on grooming behavior in serotonin transporter heterozygous (Sert+/−) mice

Abstract

Serotonin (5-HT) plays a crucial role in the brain, modulating mood, cognition and reward. The serotonin transporter (SERT) is responsible for the reuptake of 5-HT from the synaptic cleft and regulates serotonin signaling in the brain. In humans, SERT genetic variance is linked to the pathogenesis of various psychiatric disorders, including anxiety, autism spectrum disorders (ASD) and obsessive–compulsive disorder (OCD). Rodent self-grooming is a complex, evolutionarily conserved patterned behavior relevant to stress, ASD and OCD. Genetic ablation of mouse Sert causes various behavioral deficits, including increased anxiety and grooming behavior. The hallucinogenic drug lysergic acid diethylamide (LSD) is a potent serotonergic agonist known to modulate human and animal behavior. Here, we examined heterozygous Sert+/− mouse behavior following acute administration of LSD (0.32 mg/kg). Overall, Sert+/− mice displayed a longer duration of self-grooming behavior regardless of LSD treatment. In contrast, LSD increased serotonin-sensitive behaviors, such as head twitching, tremors and backwards gait behaviors in both Sert+/+ and Sert+/− mice. There were no significant interactions between LSD treatment and Sert gene dosage in any of the behavioral domains measured. These results suggest that Sert+/− mice may respond to the behavioral effects of LSD in a similar manner to wild-type mice.

Kyzar, E. J., Stewart, A. M., & Kalueff, A. V. (2016). Effects of LSD on grooming behavior in serotonin transporter heterozygous (Sert+/−) mice. Behavioural brain research, 296, 47-52. http://dx.doi.org/10.1016/j.bbr.2015.08.018
Link to full text

MDMA, cannabis, and cocaine produce acute dissociative symptoms

Abstract

Some drugs of abuse may produce dissociative symptoms, but this aspect has been understudied. We explored the dissociative potential of three recreational drugs (3,4-methylenedioxymethamphetamine (MDMA), cannabis, and cocaine) during intoxication and compared their effects to literature reports of dissociative states in various samples. Two placebo-controlled studies were conducted. In Study 1 (N=16), participants received single doses of 25, 50, and 100 mg of MDMA, and placebo. In Study 2 (N=21), cannabis (THC 300 µg/kg), cocaine (HCl 300 mg), and placebo were administered. Dissociative symptoms as measured with the Clinician-Administered Dissociative States Scale (CADSS) significantly increased under the influence of MDMA and cannabis. To a lesser extent, this was also true for cocaine. Dissociative symptoms following MDMA and cannabis largely exceeded those observed in schizophrenia patients, were comparable with those observed in Special Forces soldiers undergoing survival training, but were lower compared with ketamine-induced dissociation. Cocaine produced dissociative symptoms that were comparable with those observed in schizophrenia patients, but markedly less than those in Special Forces soldiers and ketamine users. Thus, MDMA and cannabis can produce dissociative symptoms that resemble dissociative pathology. The study of drug induced dissociation is important, because it may shed light on the mechanisms involved in dissociative psychopathology.

van Heugten-Van der Kloet, D., Giesbrecht, T., van Wel, J., Bosker, W. M., Kuypers, K. P., Theunissen, E. L., … & Ramaekers, J. G. (2015). MDMA, cannabis, and cocaine produce acute dissociative symptoms. Psychiatry research, 228(3), 907-912. http://dx.doi.org/10.1016/j.psychres.2015.04.028

Link to full text

Entheogens, Society & Law: Towards a Politics of Consciousness, Autonomy & Responsibility

41U01VD7AyL._SX340_BO1,204,203,200_Entheogens, Society & Law: Towards a Politics of Consciousness, Autonomy & Responsibility by Daniel Waterman, edited by Casey William Hardison, Melrose Books, 2013.

Psychoactieve middelen zijn sterk verstrengeld met de samenleving. Ze veroorzaken uiterst subjectieve effecten, en zijn tegelijk zeer politiek geladen. Daarnaast bepaalt de culturele en maatschappelijke context grotendeels ook de inhoud en interpretatie van de psychedelische ervaring. ‘Entheogens, Society & Law’, geschreven door Daniel Waterman, handelt over deze wisselwerking. In zijn boek bespreekt Waterman de verwevenheid van bewustzijn en ethiek, en voert hij aan dat een herziening van wettelijke keuzes nodig is om te komen tot een geschiktere manier om met deze middelen om te gaan. Het is een boek met een brede kijk over een hele waaier aan onderwerpen.

Na een korte persoonlijke inleiding toont Waterman hoe de manier waarop we over psychoactieve stoffen praten niet enkel de ervaring ermee beïnvloedt, maar ook de interpretatie en de al dan niet gunstige afloop hiervan. Op dezelfde manier stelt hij dat wetgeving dergelijke overtuigingen die we aanhouden over psychoactieve middelen vormgeeft, en dat dit dan weer het beeld bepaalt dat we van die middelen en ook van onszelf hebben.

Het tweede hoofdstuk weidt uit over de verschillende concepten die doorheen de geschiedenis over psychoactieve stoffen werden gevormd, en over de uitkomsten van deze conceptvormingen. Drugs en druggebruikers hebben vele gezichten, en Waterman brengt een zorgvuldige analyse van al de verschillende rollen die ze in de samenleving invullen, zowel positieve als negatieve. Hij toont de complexiteit van deze concepten, en de vele verschillende mogelijke interpretaties ervan. Een dergelijke analyse draagt bij tot een beter inzicht in psychedelica en in de psychedelische ervaring, en werd voordien nergens anders zo uitgebreid gepubliceerd.

In het derde hoofdstuk vinden we een omvangrijk stuk over het werk van Prof. Jan Bastiaans, een Nederlandse psychiater die mensen die leden aan wat toen werd aangeduid als het ‘concentratiekampsyndroom’ behandelde met LSD. Dit concentratiekampsyndroom zou later worden ingedeeld in de recentere categorie PTSS (posttraumatisch stresssyndroom). Bastiaans werd opgeleid in de klassieke psychoanalyse, en paste deze technieken later toe in de context van psychedelische therapie. Aan het einde van de jaren 1980 kwam Bastiaans onder vuur te liggen omdat hij geen degelijk archief had aangelegd, wat een evaluatie van de doeltreffendheid van zijn behandeling onmogelijk maakte. Hoewel dit gedeelte in belangrijke mate gebaseerd is op het werk van Stephen Snelders en op de biografie door Bram Enning, biedt dit boek als een van de eerste in het Engels een uitgebreid overzicht van het werk van Bastiaans, en is het een welkome toevoeging aan de historische studie van psychedelisch onderzoek.

In het volgende deel handelt het boek over de transpersonele psychologie van Stanislav Grof. Ondanks het feit dat Grof op dit gebied een topfiguur is, wordt hij zelden vergeleken met zijn voorgangers, zoals Sigmund Freud en zijn erfgenamen Carl Jung, Otto Rank en Wilhelm Reich, of met tijdgenoten zoals Abraham Maslow. Deze vergelijking plaatst Grof in een afstammingslijn van psychoanalysten, en hierdoor zien we hoe hij van deze traditie leerde, maar ook hoe hij ze uitbreidde door intensief met LSD te werken, zowel in de Tsjechische Republiek als in de VS.

In zijn laatste hoofdstuk toont de auteur hoe de transpersonele ervaring centraal staat in een waaier aan religies, en betoogt hij dat deze ervaringen mensen in staat stellen te integreren op persoonlijk en sociaal vlak. In die zin, voert Waterman aan, vormen zij een toonbeeld van ethiek, omdat ze van ons vereisen dat we in brede zin verantwoordelijkheid nemen voor onze daden. Omgekeerd belet het verbieden van zulke ervaringen (of althans van sommige manieren om ze te veroorzaken) mensen om bewuster, en bijgevolg mededogender en aardiger te worden.

Het boek is niet neutraal, en pretendeert dit ook niet te zijn. Zowel de auteur als de uitgever zijn uitgesproken voorstanders van cognitieve vrijheid en vrijheid van bewustzijnsverruiming. Toch zijn hun beweringen ondersteund door relevant onderzoek, en vindt hun politieke stellingname haar wortels in een sterke traditie van wetenschappelijk onderzoek en filosofisch denken, hoewel conservatieven ze als radicaal zouden kunnen bestempelen.

Het boek heeft wel zijn gebreken, waarvan het belangrijkste is dat het vaak onduidelijk is waar de argumentatie de lezer naartoe wil brengen. Omdat vele onderwerpen uitgebreid worden behandeld verliest men gemakkelijk de draad van de redenering. Een verdere uitwerking van de manier waarop uitweidingen passen binnen het algemene betoog zou er een strakker boek van hebben gemaakt. In deze vorm lijken de onderwerpen, hoe boeiend ook op zichzelf, vaak los te staan van elkaar. Bijgevolg moet de lezer zelf de samenhang van het betoog zien op te bouwen, wat het lezen van het boek soms veeleisend maakt, en een stevige concentratie van de lezer vereist.

Een ander gebrek is dat sommige ideeën zowel in de voetnoten als in de hoofdtekst worden uitgelegd. Deze overbodige herhalingen, alsook sommige fouten en slordigheden in de voetnoten, ontsieren een tekst die overigens degelijk geannoteerd is. Deze beide punten hadden tijdens de redactionele bewerking opgelost moeten worden.

Er zijn echter parels genoeg te vinden in het geheel. Dit boek verruimt de blik ver voorbij de grenzen van wat gewoonlijk te vinden is in de literatuur over psychedelica. De auteur behandelt vele vraagstukken die meestal onaangeroerd blijven, en slaagt er ondanks alles in om het geheel aaneen te rijgen. Dit is een boek voor mensen die geïnteresseerd zijn in de wisselwerking tussen onze manier van denken over gewijzigde bewustzijnstoestanden en de middelen die deze veroorzaken, en in de invloed daarvan op de ervaring en de manier waarop deze terugkoppelingen bepalen hoe we als samenleving omgaan met deze stoffen.

Koop dit boek via bookdepository.com en steun daarmee Stichting OPEN.

interested in becoming a trained psychedelic-assisted therapist?

Indigenous Talk: Fulni-ô Culture & Jurema - Online Event - Dec 12th