Author name: OPEN Foundation

Addiction, een van de belangrijkste peer review-tijdschriften over drugsgebruik en -misbruik, heeft op 15 februari de resultaten van een onderzoek gepubliceerd waarin werd gekeken naar het recreationeel gebruik van ecstacy en de mogelijke cognitieve schade – die afwezig blijkt te zijn. Het onderzoek is uniek omdat ecstacygebruikers die weinig tot geen andere drugs gebruiken, vergeleken worden met mensen die geen drugs gebruiken uit dezelfde dansscene.

Jarenlang heeft men aangenomen dat cognitieve vaardigheden zoals het vermogen tot leren en het geheugen beschadigd werden door overmatig ecstacy-gebruik. Vorige onderzoeken maakten echter gebruik van proefpersonen die ook andere drugs gebruikten, waardoor het niet mogelijk was om vast te stellen of de schade werd veroorzaakt door het gebruik van ecstacy of door andere drugs. Dit onderzoek werpt een nieuw licht op het onderwerp.

Diezelfde dag publiceerde O Magazine (ja, het tijdschrift van Oprah) een artikel over het onderzoek van MAPS naar het gebruik van MDMA bij psychotherapie voor mensen die last hebben van PTSS. Sarah, die zelf al twintig jaar last heeft van deze stoornis, beschrijft haar ervaringen met op MDMA gebaseerde therapie voor PTSS. Je kunt het hele artikel hier lezen.

Nieuw onderzoek van onderzoekers aan de Johns Hopkins School of Medicine heeft aangetoond dat de werkzame stof in paddo’s blijvende positieve effecten kan hebben op het welbevinden van mensen.

Het was al langer bekend dat de werkzame stof, psilocybine, bij gebruikers invloedrijke en diepgaande spirituele ervaringen kan veroorzaken. Bij hoge doseringen echter, kan het gebruik ook leiden tot bad trips, gekenmerkt door sterke gevoelens van angst en wanhoop. Het is dus belangrijk om de juiste dosis te vinden, en hier zijn de onderzoekers van Johns Hopkins in geslaagd. Het lukte ze om keer op keer bij vrijwillige proefpersonen mystieke ervaringen op te wekken, met langdurige positieve gevolgen zoals een versterkte persoonlijke groei en het gevoel meer rust te ervaren. Dit zonder nadelige bijwerkingen.

“De hoofdzaak is dat we een optimale dosering hebben gevonden, waarbij de langdurige positieve effecten optimaal zijn, terwijl de kans op het ervaren van angst zoveel mogelijk wordt beperkt,” aldus professor in de gedragsbiologie en hoofdonderzoeker Roland Griffiths.

Aan het onderzoek deden achttien proefpersonen mee, en veertien maanden na het experiment schaarde 94% van hen de psilocybine-ervaring onder de vijf meest betekenisvolle ervaringen uit hun leven; voor 39% van hen stond deze zelfs op de eerste plaats. Belangrijk is ook dat niet enkel de proefpersonen deze positieve effecten ondervonden: ook vrienden, familie en collega’s meldden dat de proefpersonen een vredigere en gelukkigere indruk op hen maakten.

Uiteindelijk willen de onderzoekers graag uitvinden of dit soort psychedelische ervaringen behulpzaam zou kunnen zijn bij bijvoorbeeld kankerpatiënten, en anderen die met grote (stervens-) angst in aanraking komen. Ook wordt tegenwoordig weer onderzoek gedaan naar of dit type ervaringen mensen zou kunnen helpen bij het beëindigen van hun verslaving, en bij de behandeling van depressie en posttraumatische stress.

De proefpersonen namen het middel in een huiskamersetting, zodat ze zich goed op hun gemak konden voelen tijdens het experiment. Dit gebeurde in een ziekenhuis, zodat medische hulp altijd nabij was. Dit laatste bleek echter in geen geval nodig.

De psilocybine-ervaring wordt vaak gekenmerkt door sterke gevoelens van eenheid, met anderen en met het universum, en een sensatie van het overstijgen van begrenzingen zoals ruimte en tijd. Niet zelden heeft deze ervaring een sterke religieuze of spirituele inslag. Achteraf is meestal moeilijk te verwoorden wat men heeft meegemaakt, maar veel van de deelnemers aan Griffiths’ experimenten meldden naderhand dat zij meer begrip hadden gekregen van zichzelf en anderen, en meer mededogen en geduld konden opbrengen. Een proefpersoon meldde dat het zijn huwelijk had verbeterd, met meer begrip over en weer, en minder veroordeling, van de ander zowel als van zichzelf.

Griffiths ontdekte dat het het beste werkt om te beginnen met een lage dosis, en gedurende opeenvolgende experimenten ervaringen geleidelijk omhoog te werken, zodat de proefpersonen ervaring konden opdoen met het middel voordat de ervaring al te ingrijpend werd. Dit in tegenstelling tot veel experimenten in het verleden (met name in de jaren ’60), waarbij vaak direct een hoge dosering werd toegediend.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Psychopharmacology.

According to new research by the Johns Hopkins School of Medicine in Baltimore, magic mushrooms can have long-lasting positive effects on people’s well-being. After their use of the drug, volunteers reported positive effects such as an increased sense of inner peace and increased ability to empathize with others.

It has been known for quite some time that the active constituent of magic mushrooms, psilocybin, can induce profound experiences. However, when the ‘trip’ becomes too strong, the experience often includes strong negative emotions such as anxiety and despair. The researchers, led by professor of behavioural biology Roland Griffiths, defined an optimal dose, inducing influential and mystical experiences without any negative side-effects.

Fourteen months after the experiment, 94% of the test subjects said the experiment was one of the top five most meaningful experiences of their lives; 39% said it was the single most meaningful experience. Reported positive effects included an increased understanding of themselves and others, and increased patience in their lives. Not only the participants themselves reported positive effects: also friends, family and colleagues of those who received the drug reported that they made a more calm and happy impression on them.

The researchers found that it is most effective to first introduce their test subjects to a small dose of the drug, and work their way up to higher doses in the course of several experiments. In this way, they could gain some experience with the effects of the drug, before its effects would become too overwhelming. This in contrast to earlier experiments (most notably in the 1960s), involving high initial doses, sometimes with negative consequences.

Eventually, the researchers want to find out whether the active constituent in magic mushrooms can be useful in psychotherapy, for example reducing fear of death in terminal patients, or relieving the symptoms of post-traumatic stress disorder (PTSD).

This research was published in Psychopharmacology.

We would also like to point your attention to another recent paper by the group of Griffiths, also published in Psychopharmacology. This paper handles personality changes after the use of psilocybin, showing how these experiences can lead to increased openness in volunteers. You may also be interested in this article by Stephen Ross, Assistant Professor of Psychiatry, about therapeutic applications of psilocybin, more specifically in the treatment of fear of death in terminal patients.

Nieuw onderzoek van onderzoekers aan de Johns Hopkins School of Medicine heeft aangetoond dat de werkzame stof in paddo’s blijvende positieve effecten kan hebben op het welbevinden van mensen.

Het was al langer bekend dat de werkzame stof, psilocybine, bij gebruikers invloedrijke en diepgaande spirituele ervaringen kan veroorzaken. Bij hoge doseringen echter, kan het gebruik ook leiden tot bad trips, gekenmerkt door sterke gevoelens van angst en wanhoop. Het is dus belangrijk om de juiste dosis te vinden, en hier zijn de onderzoekers van Johns Hopkins in geslaagd. Het lukte ze om keer op keer bij vrijwillige proefpersonen mystieke ervaringen op te wekken, met langdurige positieve gevolgen zoals een versterkte persoonlijke groei en het gevoel meer rust te ervaren. Dit zonder nadelige bijwerkingen.

“De hoofdzaak is dat we een optimale dosering hebben gevonden, waarbij de langdurige positieve effecten optimaal zijn, terwijl de kans op het ervaren van angst zoveel mogelijk wordt beperkt,” aldus professor in de gedragsbiologie en hoofdonderzoeker Roland Griffiths.

Aan het onderzoek deden achttien proefpersonen mee, en veertien maanden na het experiment schaarde 94% van hen de psilocybine-ervaring onder de vijf meest betekenisvolle ervaringen uit hun leven; voor 39% van hen stond deze zelfs op de eerste plaats. Belangrijk is ook dat niet enkel de proefpersonen deze positieve effecten ondervonden: ook vrienden, familie en collega’s meldden dat de proefpersonen een vredigere en gelukkigere indruk op hen maakten.

Uiteindelijk willen de onderzoekers graag uitvinden of dit soort psychedelische ervaringen behulpzaam zou kunnen zijn bij bijvoorbeeld kankerpatiënten, en anderen die met grote (stervens-) angst in aanraking komen. Ook wordt tegenwoordig weer onderzoek gedaan naar of dit type ervaringen mensen zou kunnen helpen bij het beëindigen van hun verslaving, en bij de behandeling van depressie en posttraumatische stress.

De proefpersonen namen het middel in een huiskamersetting, zodat ze zich goed op hun gemak konden voelen tijdens het experiment. Dit gebeurde in een ziekenhuis, zodat medische hulp altijd nabij was. Dit laatste bleek echter in geen geval nodig.

De psilocybine-ervaring wordt vaak gekenmerkt door sterke gevoelens van eenheid, met anderen en met het universum, en een sensatie van het overstijgen van begrenzingen zoals ruimte en tijd. Niet zelden heeft deze ervaring een sterke religieuze of spirituele inslag. Achteraf is meestal moeilijk te verwoorden wat men heeft meegemaakt, maar veel van de deelnemers aan Griffiths’ experimenten meldden naderhand dat zij meer begrip hadden gekregen van zichzelf en anderen, en meer mededogen en geduld konden opbrengen. Een proefpersoon meldde dat het zijn huwelijk had verbeterd, met meer begrip over en weer, en minder veroordeling, van de ander zowel als van zichzelf.

Griffiths ontdekte dat het het beste werkt om te beginnen met een lage dosis, en gedurende opeenvolgende experimenten ervaringen geleidelijk omhoog te werken, zodat de proefpersonen ervaring konden opdoen met het middel voordat de ervaring al te ingrijpend werd. Dit in tegenstelling tot veel experimenten in het verleden (met name in de jaren ’60), waarbij vaak direct een hoge dosering werd toegediend.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Psychopharmacology.