OPEN Foundation

Author name: OPEN Foundation

Ayahuasca, Psychedelic Studies and Health Sciences: The Politics of Knowledge and Inquiry into an Amazonian Plant Brew

Abstract

This article offers critical sociological and philosophical reflections on ayahuasca and other psychedelics as objects of research in medicine, health and human sciences. It situates 21st century scientific inquiry on ayahuasca in the broader context of how early modern European social trends and intellectual pursuits translated into new forms of empiricism and experimental philosophy, but later evolved into a form of dogmatism that convenienced the political suppression of academic inquiry into psychedelics. Applying ideas from the field of science and technology studies, we consider how ayahuasca’s myriad ontological representations in the 21st century — for example, plant teacher, traditional medicine, religious sacrament, material commodity, cognitive tool, illicit drug — influence our understanding of it as an object of inquiry. We then explore epistemological issues related to ayahuasca studies, including how the indigenous and mestizo concept of “plant teacher” or the more instrumental notion of psychedelics as “cognitive tools” may impact understanding of knowledge. This leads to questions about whether scientists engaged in ayahuasca research should be expected to have personal experiences with the brew, and how these may be perceived to help or hinder the objectivity of their pursuits. We conclude with some brief reflections on the politics of psychedelic research and impediments to academic knowledge production in the field of psychedelic studies.

Tupper, K. W., & Labate, B. C. (2015). Ayahuasca, Psychedelic Studies and Health Sciences: The Politics of Knowledge and Inquiry into an Amazonian Plant Brew. Current Drug Abuse Reviews, 7(2), 71-80. https://dx.doi.org/10.2174/1874473708666150107155042
Link to full text

Ayahuasca, Psychedelic Studies and Health Sciences: The Politics of Knowledge and Inquiry into an Amazonian Plant Brew Read More »

Crisis Intervention Related to the Use of Psychoactive Substances in Recreational Settings – Evaluating the Kosmicare Project at Boom Festival

Abstract

Kosmicare project implements crisis intervention in situations related to the use of psychoactive substances at Boom Festival (Portugal). We present evaluation research that aims to contribute to the transformation of the project into an evidence-based intervention model. It relies on harm reduction and risk minimization principles, crisis intervention models, and Grof’s psychedelic psychotherapy approach for crisis intervention in situations related to unsupervised use of psychedelics. Intervention was expected to produce knowledge about the relation between substance use and mental health impact in reducing potential risk related to the use of psychoactive substances and mental illness, as well as an impact upon target population’s views of themselves, their relationship to substance use, and to life events in general. Research includes data on process and outcome indicators through a mixed methods approach, collected next to a sample of n=176 participants. Sample size varied considerably, however, among different research measures. 52% of Kosmicare visitors reported LSD use. Over 40% also presented multiple drug use. Pre-post mental state evaluation showed statistically significant difference (p<.05) confirming crisis resolution. Crisis episodes that presented no resolution were more often related with mental health outburst episodes, with psychoactive substance use or not. Visitors showed high satisfaction with intervention (n=58) and according to follow-up (n=18) this perception was stable over time. Crisis intervention was experienced as very significant. We discuss limitations and implications of evaluating natural setting based interventions, and the relation between psychoactive substance use and psychopathology. Other data on visitor’s profile and vulnerability to crisis showed inconclusive.

Carvalho, M. C., de Sousa, M. P., Frango, P., Dias, P., Carvalho, J., Rodrigues, M., & Rodrigues, T. (2015). Crisis Intervention Related to the Use of Psychoactive Substances in Recreational Settings-Evaluating the Kosmicare Project at Boom Festival. Current Drug Abuse Reviews, 7(2), 81-100. https://dx.doi.org/10.2174/1874473708666150107115515

Link to full text

Crisis Intervention Related to the Use of Psychoactive Substances in Recreational Settings – Evaluating the Kosmicare Project at Boom Festival Read More »

Psychedelics as Medicines for Substance Abuse Rehabilitation: Evaluating Treatments with LSD, Peyote, Ibogaine and Ayahuasca

Abstract

Substances known as psychedelics, hallucinogens and entheogens have been employed in ethnomedical traditions for thousands of years, but after promising uses in the 1950’s and 1960’s they were largely prohibited in medical treatment and human research starting in the 1970’s as part of the fallout from the war on drugs. Nonetheless, there are a number of studies which suggest that these substances have potential applications in the treatment of addictions. While these substances are generally classified as Schedule I, alleging no established medical uses and a high drug abuse potential, there is nonetheless evidence indicating they might be safe and effective tools for short term interventions in addictions treatment. Evidence suggests that the psychedelics have a much greater safety profile than the major addictive drugs, having extremely low levels of mortality, and producing little if any physical dependence. This paper reviews studies evaluating the use of LSD, peyote, ibogaine and ayahuasca in the treatment of dependencies and the possible mechanisms underlying the indications of effectiveness. Evidence suggests that these substances help assist recovery from drug dependency through a variety of therapeutic mechanisms, including a notable “after-glow” effect that in part reflects their action on the serotonin neurotransmitter system. Serotonin has been long recognized as central to the psychedelics’ well-known phenomenological, physical, emotional and cognitive dynamics. These serotonin-based dynamics are directly relevant to treatment of addiction because of depressed serotonin levels found in addict populations, as well as the role of serotonin as a neuromodulators affecting many other neurotransmitter systems.

Winkelman, M. (2015). Psychedelics as Medicines for Substance Abuse Rehabilitation: Evaluating Treatments with LSD, Peyote, Ibogaine and Ayahuasca. Current Drug Abuse Reviews, 7(2), 101-116. https://dx.doi.org/10.2174/1874473708666150107120011

Link to full text

Psychedelics as Medicines for Substance Abuse Rehabilitation: Evaluating Treatments with LSD, Peyote, Ibogaine and Ayahuasca Read More »

A Qualitative Report on the Subjective Experience of Intravenous Psilocybin Administered in an fMRI Environment

Abstract

Background: This report documents the phenomenology of the subjective experiences of 15 healthy psychedelic experienced volunteers who were involved in a functional magnetic resonance imaging (fMRI) study that was designed to image the brain effects of intravenous psilocybin.

Methods: The participants underwent a semi-structured interview exploring the effects of psilocybin in the MRI scanner. These interviews were analysed by Interpretative Phenomenological Analysis. The resultant data is ordered in a detailed matrix, and presented in this paper.

Results: Nine broad categories of phenomenology were identified in the phenomenological analysis of the experience; perceptual changes including visual, auditory and somatosensory distortions, cognitive changes, changes in mood, effects of memory, spiritual or mystical type experiences, aspects relating to the scanner and research environment, comparisons with other experiences, the intensity and onset of effects, and individual interpretation of the experience.

Discussion: This article documents the phenomenology of psilocybin when given in a novel manner (intravenous injection) and setting (an MRI scanner). The findings of the analysis are consistent with previous published work regarding the subjective effects of psilocybin. There is much scope for further research investigating the phenomena identified in this paper.

Turton, S., Nutt, D. J., & Carhart-Harris, R. L. (2015). A Qualitative Report on the Subjective Experience of Intravenous Psilocybin Administered in an fMRI Environment. Current Drug Abuse Reviews, 7(2), 117-127. https://dx.doi.org/10.2174/1874473708666150107120930
Link to full text

A Qualitative Report on the Subjective Experience of Intravenous Psilocybin Administered in an fMRI Environment Read More »

Salvinorin A and Related Compounds as Therapeutic Drugs for Psychostimulant-Related Disorders

Abstract

Pharmacological treatments are available for alcohol, nicotine, and opioid dependence, and several drugs for cannabis-related disorders are currently under investigation. On the other hand, psychostimulant abuse and dependence lacks pharmacological treatment. Mesolimbic dopaminergic neurons mediate the motivation to use drugs and drug-induced euphoria, and psychostimulants (cocaine, amphetamine, and methamphetamine) produce their effects in these neurons, which may be modulated by the opioid system. Salvinorin A is a κ-opioid receptor agonist extracted from Salvia divinorum, a hallucinogenic plant used in magico-ritual contexts by Mazateca Indians in México. Salvinorin A and its analogues have demonstrated anti-addiction effects in animal models using psychostimulants by attenuating dopamine release, sensitization, and other neurochemical and behavioral alterations associated with acute and prolonged administration of these drugs. The objective of the present article is to present an overview of the preclinical evidence suggesting anti-addictive effects of salvinorin A and its analogues.

dos Santos, R. G., Crippa, J. A., Machado-de-Sousa, J. P., & Hallak, J. E. (2015). Salvinorin A and Related Compounds as Therapeutic Drugs for Psychostimulant-Related Disorders. Current Drug Abuse Reviews, 7(2), 128-132. https://dx.doi.org/10.2174/1874473708666150107122741

Link to full text

Salvinorin A and Related Compounds as Therapeutic Drugs for Psychostimulant-Related Disorders Read More »

Boekrecensie: A Different Medicine, Postcolonial Healing in the Native American Church

adifferentmedicineA Different Medicine, Postcolonial Healing in the Native American Church, Joseph D. Calabrese, Oxford University Press, 2013

Deze studie is het resultaat van twee jaar veldwerk bij de Navajo in New Mexico. De auteur heeft naast een antropologische ook een klinische achtergrond, en combineerde het veldwerk gedurende een jaar met werk in een kliniek gericht op het ondersteunen van Native American jongeren met een drugs- en/of alcoholprobleem. Deze unieke combinatie van antropologie en klinische psychologie mondt uit in een ‘klinische etnografie’, waarbij de auteur het gebruik van peyote binnen de Native American Church analyseert. Hij onderzoekt enerzijds de plaats die peyote inneemt binnen de cultuur en de symboliek binnen het ritueel, en anderzijds de toepassing ervan binnen een klinisch traject waarbij jongeren worden geholpen om hun verslaving te overwinnen met behulp van rituelen.

Het eerste deel van het boek, ongeveer een derde van het geheel, gaat in op de methodiek en de theoretische onderbouwing die noodzakelijk is om naar genezingspraktijken in andere culturen te kijken. Voor niet-antropologen is dit zeer verhelderend, omdat het goed laat zien met welke problemen een onderzoeker wordt geconfronteerd als de gebruiken binnen een bepaalde cultuur sterk afwijken van de gebruiken die hij of zij gewend is. De belangrijkste onderwerpen die in dit deel aan bod komen zijn de gevaren van etnocentrisme en de noodzaak van zelfreflectie, maar onder deze noemer worden ook enkele spannende ideeën besproken die ons begrip van therapie verbreden. De nadruk op hoe een therapie is ingebed in de cultuur en mythologie roept tegelijkertijd vragen op over hoe dit al dan niet in onze eigen cultuur gebeurt.

Calabrese stelt dat bij de Navajo (en vele andere traditionele culturen die psychoactieve stoffen op een rituele wijze gebruiken) concepten als psychofarmacologie en psychologie niet als zodanig bestaan en zij dus niet denken in termen van deze twee onderscheiden wetenschapsgebieden. Ook is de symboliek binnen de rituelen verbonden met de bredere culturele mythologie, waardoor het helingsproces wordt ingebed in een algemene verhaallijn die op iedereen van toepassing is. In het Westen is deze zogeheten therapeutische ‘emplotment’ vaker gericht op een wetenschappelijk model van de psyche, of op een persoonlijk verhaal dat richting dient te geven aan het helingsproces.

Door ons bewust te worden van onze culturele vooroordelen in een dialectiek met andere culturen, kunnen we anderen én onszelf beter leren begrijpen. Calabrese probeert dan ook empathie opwekkende teksten te schrijven die bijdragen aan een beter begrip van de ander en daardoor van onszelf. Door zijn onderzoek te richten op het gebruik van psychoactieve stoffen binnen een genezingsritueel dat tegelijkertijd spiritueel van aard is, hoopt Calabrese aan te tonen dat gangbare visies op het gebruik van dergelijke middelen aan herziening toe zijn. In plaats van een focus op wie welke stoffen tot zich neemt, pleit hij voor een analyse die zich richt op de manier waarop dergelijke stoffen worden gebruikt binnen een bredere culturele context, en op de vraag of die wel of niet nuttig of helend kan zijn.

In het tweede deel gaat Calabrese dieper in op de symboliek binnen de rituelen van de Native American Church. Eerst bespreekt hij de geschiedenis van deze kerk en de manier waarop zij door de geschiedenis steeds opnieuw verkeerd is begrepen (als heidens ritueel of als een excuus om drugs te gebruiken). Vervolgens behandelt hij achtereenvolgens de visie van leden van de kerk met betrekking tot peyote, de aard van de ceremonie, de rol die de kerk speelt in de socialisatie en het scheppen van onderlinge banden. Ook de manier waarop de ceremonies binnen de Native American gezondheidszorg zijn ingebed komt aan bod.

De leden van de kerk beschouwen peyote zowel als medicijn als als geest. Sommigen leggen de nadruk meer op de ene interpretatie, anderen juist meer op de andere, waardoor er geen eenvormig begrip is te onderkennen. Calabrese benadrukt de persoonlijke relatie die mensen hebben met peyote en bevestigt hiermee dat persoonlijke interpretaties mogelijk blijven. Deels passen deze interpretaties in de bredere (niet exclusief Native American Church aanhangende) Navajocultuur, en deels zijn ze uniek voor deze kerk.

De ceremonie zelf is gericht op heling en het ritueel ondersteunt dit proces door middel van de vele symbolen die centraal staan. Door te reflecteren op de symbolen, te communiceren met het medicijn of de geest van peyote, en door de transformatieve kracht van de ervaring zien mensen hun eigen leven in het licht van de mythologie van dood en wedergeboorte waarbinnen hun heling betekenis krijgt. Het therapeutische proces is minder gericht op de relatie therapeut/patiënt en meer op de persoonlijke relatie die een persoon aangaat met het medicijn binnen een rituele context.

De leden van de kerk zien de ceremonies ook als een vorm van socialisatie, waarbij familiebanden en vriendschappen worden versterkt. Kinderen worden al op vroege leeftijd meegebracht indien ze daar zelf interesse in hebben. Hier bestaat binnen de Westerse/christelijke cultuur veel weerstand tegen, maar Calabrese laat zien dat het na decennia nog steeds niet is aangetoond dat er enige negatieve gevolgen zijn verbonden aan het gebruik van peyote door jonge mensen binnen de kerk. Peyote wordt gezien als een kracht die helpt bij het versterken van de onderlinge banden en die mensen stimuleert om ethisch te leven. Het speelt ook een rol in de opvoeding en ontwikkeling van jonge Navajo. Er zijn bijvoorbeeld speciale ceremonies om hen te ondersteunen bij de uitdagingen die zij tegenkomen in hun reguliere opleiding, waarbij men als groep bidt om hen te helpen.

De Native American Church ceremonie heeft zelfs een plaats gekregen binnen officieel goedgekeurde behandelmethoden bij jongeren die problemen hebben met drugsgebruik. Dit terwijl peyote officieel op een lijst staat van drugs die geen medische toepassing hebben. Calabrese heeft in zijn werk aan de kliniek gezien hoe het ritueel jongvolwassenen met een dergelijke problematiek ondersteunt in hun helingsproces, en merkt tegelijkertijd op dat door de officiële goedkeuring van het gebruik de bureaucratische machine grip krijgt op de vorm van het ritueel; het moet bijvoorbeeld specifiek gericht zijn op het behandelen van verslaving bij één of meerdere jongeren in plaats van een meer algemeen ritueel zoals bij de reguliere diensten van de kerk.

Met dit boek pleit Calabrese voor een herwaardering van culturele pluriformiteit ten opzichte van de geestelijke gezondheidszorg. Door personen die als patiënt worden geholpen te verbinden met een gebruik uit hun eigen traditie, wordt een waardevol aspect van hun genezingsproces aangesproken. Met name jongeren met alcohol- en drugsproblemen krijgen door de peyoteceremonies een praktisch voorbeeld van het omgaan met een psychoactieve stof op een manier die niet destructief en in veel gevallen zelfs helend is. Tegelijkertijd verbindt het hen opnieuw met hun ouders en familie en herstelt het banden die eerder waren verbroken. Door te erkennen dat er meerdere wegen zijn die helpen in het helingsproces, laat Calabrese het algemeen heersende culturele etnocentrisme en de ideologische vooroordelen zien die ons vaak belemmeren op een heldere manier na te denken over het traditionele gebruik van psychoactieve stoffen in andere culturen.

Al met al is dit boek een uitstekende toevoeging aan de bestaande literatuur over de Native American Church, met name doordat het probeert om culturele vooroordelen aan te kaarten en te vermijden, zodat een analyse kan ontstaan vanuit wederzijds respect. Dit is niet alleen van belang voor het gebruik van een krachtig psychedelisch middel, maar ook om de negatieve impact van het kolonialisme aan het licht te brengen en een wereld te voorzien waarin de pijn die nog steeds leeft onder Native Americans kan worden overwonnen en geheeld.

Koop dit boek via bookdepository.com en ondersteun daarmee Stichting OPEN

Boekrecensie: A Different Medicine, Postcolonial Healing in the Native American Church Read More »

Gebruik psychedelica geassocieerd met verminderde psychische klachten en suïcidaliteit

A8_thumbnail_500x400In een onderzoek waarvan de resultaten eerder deze maand zijn gepubliceerd is een relatie gevonden tussen het gebruik van klassieke psychedelica en verminderde psychische klachten en suïcidaliteit [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][1]. In de studie werden de gegevens van 191.382 Amerikanen opgenomen die tussen 2008 en 2012 deel hadden genomen aan het jaarlijks afgenomen bevolkingsonderzoek ‘National Survey on Drug Use and Health’ (NSDUH) [2]. Hendricks en zijn onderzoeksteam vergeleken de mate van psychologisch welbevinden in personen die wél of niet werden geclassificeerd als gebruikers van psychedelica. Om als gebruiker van klassieke psychedelica geclassificeerd te kunnen worden, diende de persoon aangegeven te hebben dat hij of zij minstens één keer in zijn of haar leven ayahuasca, mescaline, LSD, peyote of San Pedro en/of psilocybine heeft gebruikt. Om uit te sluiten dat de verschillen tussen de groep gebruikers en niet-gebruikers verklaard konden worden door een andere factor dan het gebruik van klassieke psychedelica, werd er statistisch gecontroleerd voor de demografische variabelen leeftijd, geslacht, etnische achtergrond, opleidingsniveau, jaarlijks inkomen, burgerlijke stand, zelfbenoemde mate van risicogedrag en illegaal drugsgebruik. Hoewel er op basis van deze studie geen uitspraak gedaan kan worden over causaliteit, sluiten de resultaten wel aan bij eerdere onderzoeken waaruit blijkt dat psychedelica mogelijk een gunstige invloed kunnen hebben op diverse factoren die van invloed zijn op suïcidaliteit [3]. Geschat wordt dat er momenteel ongeveer 7% van de wereldbevolking lijdt aan een psychische stoornis [4]. De resultaten van deze studie zijn een veelbelovend antwoord op de oproep van de Action Alliance for Suicide Prevention (2014) om meer onderzoek te richten op nieuwe interventies die de kans op suïcide verkleinen.


 
[1] Hendricks et al. (2015).
[2] Dit bevolkingsonderzoek wordt uitgevoerd door de ‘United States Department of Health and Human Services’. Met de gegevens uit het onderzoek wordt een schatting gemaakt van de prevalentie van drugsgebruik en psychologische stoornissen.
[3] Een uitgebreid overzicht van eerder onderzoek is te vinden in de derde en vierde paragraaf van het artikel van Hendricks et al. (2015).
[4] Op basis van een schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie (2015) dat er wereldwijd ongeveer een half miljard personen lijden aan een psychische stoornis en dat de wereldbevolking momenteel uit ongeveer 7.2 miljard personen bestaat (United States Census Bureau, 2015).
 
Referenties
Hendricks, P. S., Thorne, C. B., Clark, C. B., Coombs, D. W., & Johnson, M. W. (2015). Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality in the United States adult population. Journal of Psychopharmacology. [Abstract]
National Action Alliance for Suicide Prevention: Research Prioritization Task Force (2014). A prioritized research agenda for suicide prevention: An action plan to save lives. National Institute of Mental Health and the Research Prioritization Task Force, Rockville, Maryland.
United States Census Bureau (2015). U.S. and World Population Clock. As retrieved on January 17. from http://www.census.gov/popclock/
World Health Organization (2001). The World health report 2001: Mental health: New understanding, new hope. Geneva, Switzerland: World Health Organization[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

Gebruik psychedelica geassocieerd met verminderde psychische klachten en suïcidaliteit Read More »

Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality

A8_thumbnail_500x400In a population-based survey study that was published earlier this month, an association was found between the use of classic psychedelics and reduced psychological distress and suicidality [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][1]. The researchers included the data of 191.382 individuals that participated in the annual National Survey on Drug Use and Health (NSDUH) [2] between 2008 and 2012, and made a comparison between the psychological well being of classic psychedelic users and non-users. Classic psychedelic users were categorized as such if they met the criteria of having used ayahuasca, mescaline, LSD, peyote or San Pedro and/or psilocybin at least once in their lifetime. To rule out the possibility that differences between the groups of users and non-users could be attributed to factors other than classic psychedelics, the researchers statistically controlled the demographical factors age, gender, ethno-racial identity, educational attainment, annual household income, marital status, self-reported risky behavior and lifetime illicit drug use. No solid claim can be made about causality from this correlation, but the results are in line with earlier hypotheses that the effects of psychedelics may have qualities that could be helpful in modulating suicide risk [3]. As a current estimate, about 7% of the population worldwide suffers from mental health disorders [4]. The results of this study are a hopeful answer to the request from the National Action Alliance for Suicide Prevention (2014) to develop novel interventions that aim at suicide prevention.


 
[1] Hendricks et al. (2015).
[2] The NSDUH survey is the annual survey that is conducted by the United States Department of Health and Human Services. The survey aims at estimating the prevalence of substance use and mental illnesses.
[3] An extensive overview of earlier research can be found in the third and fourth paragraph of the article of Hendricks et al. (2015).
[4] This is based on the estimate of the World Health Organization (2001) that about half a billion people worldwide experience mental health problems and that the current world population is estimated at 7.2 billion (United States Census Bureau, 2015)
 
References

Hendricks, P. S., Thorne, C. B., Clark, C. B., Coombs, D. W., & Johnson, M. W. (2015). Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality in the United States adult population. Journal of Psychopharmacology. [Abstract]
National Action Alliance for Suicide Prevention: Research Prioritization Task Force (2014). A prioritized research agenda for suicide prevention: An action plan to save lives. National Institute of Mental Health and the Research Prioritization Task Force, Rockville, Maryland.
United States Census Bureau (2015). U.S. and World Population Clock. As retrieved on January 17. from http://www.census.gov/popclock/
World Health Organization (2001). The World health report 2001: Mental health: New understanding, new hope. Geneva, Switzerland: World Health Organization[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality Read More »

Long-term use of psychedelic drugs is associated with differences in brain structure and personality in humans

Abstract

Psychedelic agents have a long history of use by humans for their capacity to induce profound modifications in perception, emotion and cognitive processes. Despite increasing knowledge of the neural mechanisms involved in the acute effects of these drugs, the impact of sustained psychedelic use on the human brain remains largely unknown. Molecular pharmacology studies have shown that psychedelic 5-hydroxytryptamine (5HT)2A agonists stimulate neurotrophic and transcription factors associated with synaptic plasticity. These data suggest that psychedelics could potentially induce structural changes in brain tissue. Here we looked for differences in cortical thickness (CT) in regular users of psychedelics. We obtained magnetic resonance imaging (MRI) images of the brains of 22 regular users of ayahuasca (a preparation whose active principle is the psychedelic 5HT2A agonist N,N-dimethyltryptamine (DMT)) and 22 controls matched for age, sex, years of education, verbal IQ and fluid IQ. Ayahuasca users showed significant CT differences in midline structures of the brain, with thinning in the posterior cingulate cortex (PCC), a key node of the default mode network. CT values in the PCC were inversely correlated with the intensity and duration of prior use of ayahuasca and with scores on self-transcendence, a personality trait measuring religiousness, transpersonal feelings and spirituality. Although direct causation cannot be established, these data suggest that regular use of psychedelic drugs could potentially lead to structural changes in brain areas supporting attentional processes, self-referential thought, and internal mentation. These changes could underlie the previously reported personality changes in long-term users and highlight the involvement of the PCC in the effects of psychedelics.

Bouso, J. C., Palhano-Fontes, F., Rodríguez-Fornells, A., Ribeiro, S., Sanches, R., Crippa, J. A. S., … & Riba, J. (2015). Long-term use of psychedelic drugs Is associated with differences in brain structure and personality in humans. European Neuropsychopharmacology. http://dx.doi.org/10.1016/j.euroneuro.2015.01.008
Link to full text

Long-term use of psychedelic drugs is associated with differences in brain structure and personality in humans Read More »

Duurzame positieve invloed van LSD in de behandeling van angst bij terminale patiënten

LSD_clinical_trial_bottle_small

Eerder berichtten we over het eerste onderzoek naar LSD met menselijke proefpersonen sinds meer dan veertig jaar, dat in Zwitserland werd uitgevoerd door Peter Gasser en zijn team. Een vervolgstudie op dit onderzoek [1], gebaseerd op kwalitatieve interviews met deelnemers, wijst op duurzame positieve resultaten van de behandeling.

De oorspronkelijke – dubbelblinde en placebogecontroleerde – studie werd uitgevoerd op een onderzoeksgroep van twaalf proefpersonen, waarvan er uiteindelijk negen de volledige studie doorliepen, inclusief het opvolgingsgesprek na twaalf maanden. De deelnemers, die allen terminaal ziek waren, ondergingen zes tot acht psychotherapeutische sessies zonder drug, en twee LSD-ervaringen waarin ze werden begeleid door twee cotherapeuten. De vier proefpersonen aan wie aanvankelijk de actieve placebo van 20µg LSD toegediend werd, kregen aan het einde van het onderzoek de mogelijkheid om twee LSD-sessies met experimentele doses van 200µg te ondergaan. Drie onder hen maakten gebruik van deze optie, en namen alsnog deel aan de kwalitatieve interviews.

Alle deelnemers hadden blijk gegeven van aanzienlijke gevoelens van angst en/of depressie in verband met hun levensbedreigende ziekte. Allen gaven te kennen dat ze belangrijke positieve effecten van de therapie ondervonden op lange termijn, onder andere een verminderde ongerustheid, minder angst voor de dood, en een verbeterde levenskwaliteit. Een bijkomstig gunstig resultaat van de behandeling was het feit dat de meesten ook van positieve veranderingen in hun persoonlijkheid gewaar werden, wat een subjectieve bevestiging zou kunnen zijn van de kwantitatieve metingen van angst als persoonskenmerk (‘trait anxiety’, te vergelijken met ‘state anxiety’, angst als gemoedstoestand) die werden gerapporteerd. Deze metingen voor angst als persoonskenmerk zakten significant na de LSD-sessies, en bleven laag bij het vervolgonderzoek na twaalf maanden [2].

In hun subjectieve beschouwing van de LSD-sessies beschreven de patiënten een betere toegang tot hun emoties te hebben en tot gevoelens van catharsis. In verband met hun korte levensprognose meldden ze dat ze dankzij LSD hun emoties intenser konden aanvoelen en gemakkelijker konden uitdrukken. De interviews suggereren dat de patiënten voordeel haalden uit deze intense emotionele ervaring. LSD stelde hen ook in staat om zichzelf en hun moeilijke situatie in een nieuw en breder perspectief te zien. “Sterven is even gewoon of ongewoon als het leven zelf,” zei een patiënt. “Ik moet alleen even wennen aan het idee en het proces.” De patiënten meldden ook drastische veranderingen in hun emoties tijdens of tussen de twee sessies. Dit begon meestal met ‘negatieve’ gevoelens in verband met hun levenssituatie, zoals angst, depressie en wanhoop. Deze negatief beleefde emotionele toestand veranderde naar een positieve staat die werd beleefd met een voordien ongekende intensiteit, en die minstens tot een jaar na de sessies voortduurde. Ondanks het feit dat de deelnemers lichamelijk zwaar ziek waren ondervond geen enkele onder hen negatieve gevolgen van de psychedelische sessies.

Een ander interessant aspect is de gekozen methode. Twee verschillende benaderingen zijn voortgekomen uit de eerste onderzoeksgolf met LSD in de jaren 1950-1970. Bij psycholytische therapie, die vooral in Europa werd gebruikt, ondergingen patiënten een groot aantal op psychoanalytische principes gebaseerde psychotherapeutische sessies, met lage tot middelhoge doses LSD (50-100 µg). De psychedelische benadering daarentegen beoogde het veroorzaken van mystieke- of piekervaringen bij patiënten door hen hoge doses (200-500 µg) toe te dienen in een beperkt aantal sessies. Deze laatste methode werd meer in de VS gebruikt en is totnogtoe de enige die werd gebruikt in het behandelen van angst bij terminale patiënten.

In de Zwitserse studie sloot de gekozen methode nauw aan bij deze psychedelische benadering, maar met een relatief lage dosering. Het kader was ook ietwat losser dan in de traditionele psychedelische benadering, waar de proefpersoon bijna de hele tijd een oogscherm ophield en met een koptelefoon naar muziek luisterde. De ervaringen die de deelnemers aan deze studie op die manier beleefden kunnen beschreven worden als piekervaringen, maar voldoen niet aan de criteria voor volledige mystieke ervaringen. Deze twee soorten ervaringen zijn zeer gelijkaardig. Bij piekervaringen vervagen de grenzen van het ‘ik’, maar lossen ze niet helemaal op zoals bij mystieke ervaringen. Het intellectueel vermogen is ook minder aangetast, waardoor er meer interactie tussen patiënt en therapeuten mogelijk is dan in de traditionele psychedelische benadering. Het lijkt erop dat zulke piekervaringen hierbij het belangrijkste psychologische werkingsmechanisme zijn, en dat ze veel belangrijker zijn dan de cognitieve en psychodynamische ervaringen die ook veel voorkomen bij het toedienen van LSD.

De benadering die bij deze Zwitserse studie gehanteerd werd levert duidelijk voordelen op, onder andere het feit dat ze de resultaten voor alle deelnemers lijkt te normaliseren. In vorige studies met psychedelica voor het behandelen van angst bij terminale patiënten, die tijdens de eerste onderzoeksgolf werden uitgevoerd, was het typische resultaat een drastische verbetering bij ongeveer een derde van de proefpersonen, een gematigde verbetering bij een ander derde, en geen enkele significante verandering bij het overige derde [3]. Opmerkelijk genoeg ondervond in deze studie elke patiënt een significante verbetering, al werd die door niemand als ‘drastisch’ ervaren. Dit resultaat maakt verdere studie zeker wenselijk, vooral wat betreft de ontwikkeling van verschillende therapeutische benaderingen in het kader van psychedelische therapie.


 
[1] Gasser, P., Kirchner, K., & Passie, T. (2014).
[2] Gasser, P., Holstein, D., Michel, Y., Doblin, R., Yazar-Klosinski, B., Passie, T., & Brenneisen, R. (2014).
[3] Kurland, A.A. (1985).
 
Referenties
Gasser, P., Kirchner, K. & Passie, T. (2014). LSD-assisted psychotherapy for anxiety associated with a life-threatening disease: A qualitative study of acute and sustained subjective effects. Journal of Psychopharmacology, 29(1), 57-68. [Abstract]
Gasser, P., Holstein, D., Michel, Y., Doblin, R., Yazar-Klosinski, B., Passie, T., & Brenneisen, R. (2014). Safety and Efficacy of Lysergic Acid Diethylamide-Assisted Psychotherapy for Anxiety Associated With Life-threatening Diseases. The Journal of Nervous and Mental Disease, 202(7), 513–520. [Abstract]
Kurland, A.A. (1985). LSD in the supportive care of the terminally ill cancer patient. Journal of Psychoactive Drugs, 17(4), 279–290. [Link to full text]

Duurzame positieve invloed van LSD in de behandeling van angst bij terminale patiënten Read More »

Breath and Body: Scientific and Experiential Perspectives on Breathwork - September 23rd