Psychedelische onderzoekers uit de hele wereld kwamen samen om hun bevindingen te presenteren op de derde tweejaarlijkse conferentie Breaking Convention (BC). De conferentie vond plaats van 10 tot 12 juli op het Greenwich College in Londen en gaf een podium aan 140 sprekers uit zo’n 40 landen, alsmede aan performers, artiesten en muzikanten. Er kwamen meer dan 800 mensen op het evenement af, waar gerenommeerde sprekers zoals de professors David E. Nichols, David J. Nutt en Roland Griffiths aanwezig waren, samen met een grote verscheidenheid aan academici uit verschillende vakgebieden.
Volgens Dr. Ben Sessa, een van de organisatoren, was de conferentie een succes: “We hebben veel geweldige feedback gehad. BC is echt een ‘home grown’ aangelegenheid, omdat bijna een derde van de bezoekers op een of andere manier participeert. Mensen voelen in grote mate dat ze echt onderdeel zijn van de conferentie, wat betekent dat de sfeer geweldig is en er veel belangrijke connecties worden gelegd.” Sessa was een van de medeoprichters van BC in 2011, en legt uit hoe de conferentie sindsdien momentum heeft opgebouwd: “We hebben BC ingericht als een platform om psychedelisch onderzoek en de psychedelische cultuur te presenteren. De conferentie is enorm gegroeid en we hopen dat ze zich blijft uitbreiden en jonge mensen en ervaren enthousiastelingen blijft inspireren om dit belangrijke onderwerp uit te dragen.”
Een van de deelnemers was Michael Kugel, een student geneeskunde uit Sydney, Australië. Hij legde 17.000 kilometer af om ’s werelds leidende onderzoekers naar medicinale cannabis en psychedelisch onderzoek te ontmoeten. Hij vond de reis de moeite waard, en bewijst dat Sessa’s hoop niet vergeefs is. “Ik heb hier veel geweldige mensen ontmoet”, zegt Kugel. “Ik heb gepraat met Allan Badiner, de auteur van Zig Zag Zen, en hij stelde me voor aan de oprichter van MAPS, Rick Doblin, die me weer vertelde over een psychiater die in Australië toestemming probeert te krijgen om onderzoek te doen naar MDMA voor oorlogsveteranen die lijden aan PTSS. Tijdens de lunch kwam ik Lumír Hanuš tegen, die lid was van het team dat anandamide [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][een endogene cannabinoïde, red.] ontdekte, en momenteel werkt met Raphael Mechoulam. Ik bood hem mijn (beperkte) laboratoriumvaardigheden aan – we zien wel waar dat toe leidt. Tot nu toe voelt het allemaal erg goed.”
Tehseen Noorani, een onderzoeker die samen met Roland Griffiths en Matthew Johnson heeft meegewerkt aan een psilocybinestudie aan Johns Hopkins, heeft geen moment getwijfeld om naar BC te komen: “Ik doe onderzoek naar psychedelica en deze conferenties zijn zeldzaam. Ze zijn ook groot, dus het is logisch om te komen om mijn werk te presenteren en te volgen wat er nog meer gaande is. Als je hier bent, kom je er achter dat dat heel veel is – er zijn zoveel kleine groepjes die actief zijn overal ter wereld.”
Noorani vindt het belangrijk om te proberen geldschieters te overtuigen dat psychedelica een onderwerp is dat het onderzoeken waard is . “Voor mij zijn er veel wetenschappelijke vakgebieden,” zei hij. “Ik werk met farmacologen en het lijkt vrij duidelijk waar de klinische onderzoeken naartoe moeten. Er is al een toenemende acceptatie van de indrukwekkende resultaten van strikt wetenschappelijk onderzoek, dus wat we nu nog echt nodig hebben is geld.” Hij benadrukt ook het belang van het serieus nemen van sociaalwetenschappelijk onderzoek rond psychedelica: “Ik heb een achtergrond in de antropologie, en ik zou zeggen dat antropologisch werk serieuzer moet worden genomen. Ten eerst moet onderzoek de belangrijke hedendaagse antropologische en politieke vragen met elkaar verbinden. Ten tweede moet etnografisch onderzoek worden erkend als serieus onderzoek door de zogenaamde ‘hardere’ wetenschappen, maar ook door de maatschappij, omdat interesse in psychedelica interesse is in erg diepgaande dingen.”
Ook Levente Móró, een bewustzijnswetenschapper uit Finland die momenteel in Hongarije woont, vond op BC waar hij naar op zoek was: “Samen met de tweejaarlijkse conferentie van Stichting OPEN is BC de belangrijkste Europese samenkomst van het internationale psychedelische wetenschappelijke veld. Ik wilde worden bijgepraat over de status van het huidige onderzoek, nieuwe en oude medeonderzoekers ontmoeten, en vertellen over mijn eigen ideeën om feedback te krijgen. De conferentie bood grote hoeveelheden kennis, vanuit al de verschillende vakgebieden die gerelateerd zijn aan psychedelica. Het is goed om verse input en inzichten te ontvangen, ook van buiten mijn eigen onderzoeksgebieden. Ook was het erg leuk om meer mensen uit Finland te ontmoeten, als resultaat van het onlangs georganiseerde psychedelische wetenschapsactivisme.” Een groep Finse academici die proberen om praktisch onderzoek en evidence-based informatie over psychedelica te promoten, organiseerde in april hun eerste kleine psychedelische seminar, met presentaties van onder andere Teri Krebs, Murtaza Majeed en Helle Kaasik.
Móró’s eigen presentatie op BC was gebaseerd op een bioethische analyse van de Single Convention on Narcotic Drugs uit 1961, die hij had gemaakt samen met zijn collega Imre Bárd, die afwezig was. Hij focuste op representaties van ‘het kwade’ en toonde hoe de drugswetten van de VN een taalgebruik van religieuze immoraliteit hanteerden om drugsverboden te rechtvaardigen. Ondanks het feit dat zijn presentatie gebaseerd was op een conventie van een halve eeuw geleden, vertoonde ze raakpunten met de huidige wetgeving. Een van de hot topics die werden genoemd tijdens veel van de BC presentaties was de nieuwe Psychoactive Substances Bill (2015), die slechts een aantal weken voor de conferentie door de Britse overheid werd voorgesteld. Deze nieuwe wet zou de regulering van de meeste psychoactieve stoffen (behalve alcohol en tabak) verstrengen en daarmee psychedelisch onderzoek nog moeilijker maken. Op de conferentiewebsite werd een open brief gepubliceerd, gericht aan de Britse premier, waarin de ondergetekenden aandringen op een heroverweging van de inhoud van het wetsvoorstel. De brief werd getekend door meer dan 40 professionals, waaronder academici, vroegere en huidige parlementsleden en politieambtenaren.
Deze meer politiek actieve rol van psychedelische onderzoekers werd verwelkomd door Levente Móró: “Het was mooi om te zien dat psychedelische wetenschappers zich steeds meer bezighouden met kwesties rondom de hervorming van het drugsbeleid.” Ondanks de mogelijke aanscherping van de regulering in het Verenigd Koninkrijk, leek Ben Sessa optimistisch over de toekomst van psychedelisch onderzoek. “Psychedelisch onderzoek vereist enorme PR-inspanningen. De meeste onderzoekers geloven dat psychedelische drugs nuttige, veilige en doeltreffende hulpmiddelen zijn voor genezing, groei en ontwikkeling. Maar helaas kleeft er voor het grootste deel van de publieke opinie nog veel stigma en desinformatie aan deze fascinerende stoffen. Dit betekent dat we ons tot op zekere hoogte moeten loskoppelen van de ’hippies’ en moeten laten zien dat ‘normale’ alledaagse mensen psychedelica op een veilige manier kunnen gebruiken met persoonlijke en maatschappelijke baten. Een manier om dit te doen is om psychedelische medicijnen meer media-aandacht te geven. Dit is gedeeltelijk waarom ik mijn roman ‘To Fathom Hell Or Soar Angelic’ geschreven heb, die op BC15 werd gepresenteerd. Ondertussen ga ik, samen met mijn collega-onderzoekers, door met het uitvoeren van degelijk wetenschappelijk onderzoek om de veiligheid en effectiviteit van psychedelische therapie aan te tonen.”
Een van de manieren om het stigma te verminderen zou kunnen zijn dat onderzoekers openlijk praten over hun eigen ervaringen. Maar zou dit hun geloofwaardigheid als wetenschappers kunnen schaden? Noorani: “Als onderzoeker zou ik zeggen dat er echt een dilemma bestaat rond het al dan niet toegeven dat je (geen) psychedelica hebt genomen, met betrekking tot de positieve of negatieve weerslag dat dit kan hebben op de legitimiteit van je onderzoek.” Móró gelooft dat wetenschappelijke geloofwaardigheid niet zou moeten liggen aan de persoon achter de onderzoeker: “Het zou kunnen dat onderzoekers inzichten verkrijgen uit hun eigen ervaringen, of meer gemotiveerd raken door fenomenen te onderzoeken die ze persoonlijk fascinerend en betekenisvol vinden. Daarnaast zou wetenschappelijke geloofwaardigheid niet afhankelijk moeten zijn van de persoonlijke achtergrond van de onderzoeker. Ze zou objectief verifieerbaar en onafhankelijk van de niet-wetenschappelijke eigenschappen van de onderzoeker moeten zijn.”
Hoewel Sessa openlijk zijn eigen ervaringen bespreekt, erkent hij ook hoe juridische beperkingen invloed kunnen hebben op de manier waarop professionals publiekelijk spreken over hun psychedelicagebruik: “Ik heb het geluk gehad dat ik in de afgelopen 6 jaar kon deelnemen aan een aantal legale psychedelische onderzoeken, zodat ik officieel kan zeggen dat ik ketamine, LSD en psilocybine heb genomen tijdens die onderzoeken.” Sessa steunt het idee dat het ‘toegeven’ van veilige en heilzame ervaringen een goede manier kan zijn ter bevordering van de emancipatie van deze stoffen: “Deze methode heeft goed gewerkt voor het normaliseren van homoseksualiteit in de afgelopen decennia. Maar ik begrijp ook de professionals – met name dokters – die hier onwillig tegenover staan. Het bezit van illegale drugs wordt in de meeste landen nog steeds bestraft.”
Volgend jaar zal de speciale sessie van de UN General Assembly Special Session on Drugs (UNGASS) onder andere richting geven voor de toekomst van psychedelisch onderzoek, en de resultaten zullen waarschijnlijk uitvoerig gepresenteerd, bediscussieerd en gedebatteerd worden tijdens de volgende BC in 2017.
Dit verslag is gebaseerd op ter plekke opgenomen interviews en email interviews achteraf.
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
