Onderzoek

LSD kan helpen bij de behandeling van alcoholisme, zo blijkt uit een meta-analyse van een Noors onderzoeksteam. Deze studie, gepubliceerd in het Journal of Psychopharmacology, toont aan dat toediening van LSD aan alcoholverslaafde patiënten kan bijdragen aan het succes van een behandeling.

In de meta-analyse werden resultaten van zes gerandomiseerde klinische studies uit de periode 1966-1970 geanalyseerd. In deze studies werd in totaal bij 325 patiënten LSD toegediend, en bij 211 patiënten een placebo. Van de patiënten die LSD kreeg tijdens de behandeling vertoonde 59% een verbetering, vergeleken met 38% bij de patiënten die alleen een placebo kregen. De onderzoekers concluderen op basis van deze resultaten dat er bewijs is voor een positieve bijdrage van LSD bij de behandeling van mensen met een alcoholafhankelijkheid.

In reactie op beweringen die in 2010 werden gedaan door de United Nations International Narcotics Control Board (INCB) ten aanzien van de serieuze gezondheidsrisico’s die het gebruik van Ayahuasca met zich mee zou brengen, heeft psycholoog en ayahuasca onderzoeker Jose Carlos Bouso een document samengesteld met alle betekenisvolle wetenschappelijke onderzoeken naar de korte-, middellange- en lange termijn effecten van ayahuasca. Geen enkele studie ondersteunt de beweringen van de INCB, en in sommige van deze studies worden juist aanwijzingen voor mogelijke therapeutische effecten van ayahuacsa gevonden.

Het document werd samengesteld voor the International Center for Ethnobotanical Education, Research & Service (ICEERS), en kan hier worden gedownload.

Addiction, een van de belangrijkste peer review-tijdschriften over drugsgebruik en -misbruik, heeft op 15 februari de resultaten van een onderzoek gepubliceerd waarin werd gekeken naar het recreationeel gebruik van ecstacy en de mogelijke cognitieve schade – die afwezig blijkt te zijn. Het onderzoek is uniek omdat ecstacygebruikers die weinig tot geen andere drugs gebruiken, vergeleken worden met mensen die geen drugs gebruiken uit dezelfde dansscene.

Jarenlang heeft men aangenomen dat cognitieve vaardigheden zoals het vermogen tot leren en het geheugen beschadigd werden door overmatig ecstacy-gebruik. Vorige onderzoeken maakten echter gebruik van proefpersonen die ook andere drugs gebruikten, waardoor het niet mogelijk was om vast te stellen of de schade werd veroorzaakt door het gebruik van ecstacy of door andere drugs. Dit onderzoek werpt een nieuw licht op het onderwerp.

Diezelfde dag publiceerde O Magazine (ja, het tijdschrift van Oprah) een artikel over het onderzoek van MAPS naar het gebruik van MDMA bij psychotherapie voor mensen die last hebben van PTSS. Sarah, die zelf al twintig jaar last heeft van deze stoornis, beschrijft haar ervaringen met op MDMA gebaseerde therapie voor PTSS. Je kunt het hele artikel hier lezen.

Nieuw onderzoek van onderzoekers aan de Johns Hopkins School of Medicine heeft aangetoond dat de werkzame stof in paddo’s blijvende positieve effecten kan hebben op het welbevinden van mensen.

Het was al langer bekend dat de werkzame stof, psilocybine, bij gebruikers invloedrijke en diepgaande spirituele ervaringen kan veroorzaken. Bij hoge doseringen echter, kan het gebruik ook leiden tot bad trips, gekenmerkt door sterke gevoelens van angst en wanhoop. Het is dus belangrijk om de juiste dosis te vinden, en hier zijn de onderzoekers van Johns Hopkins in geslaagd. Het lukte ze om keer op keer bij vrijwillige proefpersonen mystieke ervaringen op te wekken, met langdurige positieve gevolgen zoals een versterkte persoonlijke groei en het gevoel meer rust te ervaren. Dit zonder nadelige bijwerkingen.

“De hoofdzaak is dat we een optimale dosering hebben gevonden, waarbij de langdurige positieve effecten optimaal zijn, terwijl de kans op het ervaren van angst zoveel mogelijk wordt beperkt,” aldus professor in de gedragsbiologie en hoofdonderzoeker Roland Griffiths.

Aan het onderzoek deden achttien proefpersonen mee, en veertien maanden na het experiment schaarde 94% van hen de psilocybine-ervaring onder de vijf meest betekenisvolle ervaringen uit hun leven; voor 39% van hen stond deze zelfs op de eerste plaats. Belangrijk is ook dat niet enkel de proefpersonen deze positieve effecten ondervonden: ook vrienden, familie en collega’s meldden dat de proefpersonen een vredigere en gelukkigere indruk op hen maakten.

Uiteindelijk willen de onderzoekers graag uitvinden of dit soort psychedelische ervaringen behulpzaam zou kunnen zijn bij bijvoorbeeld kankerpatiënten, en anderen die met grote (stervens-) angst in aanraking komen. Ook wordt tegenwoordig weer onderzoek gedaan naar of dit type ervaringen mensen zou kunnen helpen bij het beëindigen van hun verslaving, en bij de behandeling van depressie en posttraumatische stress.

De proefpersonen namen het middel in een huiskamersetting, zodat ze zich goed op hun gemak konden voelen tijdens het experiment. Dit gebeurde in een ziekenhuis, zodat medische hulp altijd nabij was. Dit laatste bleek echter in geen geval nodig.

De psilocybine-ervaring wordt vaak gekenmerkt door sterke gevoelens van eenheid, met anderen en met het universum, en een sensatie van het overstijgen van begrenzingen zoals ruimte en tijd. Niet zelden heeft deze ervaring een sterke religieuze of spirituele inslag. Achteraf is meestal moeilijk te verwoorden wat men heeft meegemaakt, maar veel van de deelnemers aan Griffiths’ experimenten meldden naderhand dat zij meer begrip hadden gekregen van zichzelf en anderen, en meer mededogen en geduld konden opbrengen. Een proefpersoon meldde dat het zijn huwelijk had verbeterd, met meer begrip over en weer, en minder veroordeling, van de ander zowel als van zichzelf.

Griffiths ontdekte dat het het beste werkt om te beginnen met een lage dosis, en gedurende opeenvolgende experimenten ervaringen geleidelijk omhoog te werken, zodat de proefpersonen ervaring konden opdoen met het middel voordat de ervaring al te ingrijpend werd. Dit in tegenstelling tot veel experimenten in het verleden (met name in de jaren ’60), waarbij vaak direct een hoge dosering werd toegediend.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Psychopharmacology.

Nieuw onderzoek van onderzoekers aan de Johns Hopkins School of Medicine heeft aangetoond dat de werkzame stof in paddo’s blijvende positieve effecten kan hebben op het welbevinden van mensen.

Het was al langer bekend dat de werkzame stof, psilocybine, bij gebruikers invloedrijke en diepgaande spirituele ervaringen kan veroorzaken. Bij hoge doseringen echter, kan het gebruik ook leiden tot bad trips, gekenmerkt door sterke gevoelens van angst en wanhoop. Het is dus belangrijk om de juiste dosis te vinden, en hier zijn de onderzoekers van Johns Hopkins in geslaagd. Het lukte ze om keer op keer bij vrijwillige proefpersonen mystieke ervaringen op te wekken, met langdurige positieve gevolgen zoals een versterkte persoonlijke groei en het gevoel meer rust te ervaren. Dit zonder nadelige bijwerkingen.

“De hoofdzaak is dat we een optimale dosering hebben gevonden, waarbij de langdurige positieve effecten optimaal zijn, terwijl de kans op het ervaren van angst zoveel mogelijk wordt beperkt,” aldus professor in de gedragsbiologie en hoofdonderzoeker Roland Griffiths.

Aan het onderzoek deden achttien proefpersonen mee, en veertien maanden na het experiment schaarde 94% van hen de psilocybine-ervaring onder de vijf meest betekenisvolle ervaringen uit hun leven; voor 39% van hen stond deze zelfs op de eerste plaats. Belangrijk is ook dat niet enkel de proefpersonen deze positieve effecten ondervonden: ook vrienden, familie en collega’s meldden dat de proefpersonen een vredigere en gelukkigere indruk op hen maakten.

Uiteindelijk willen de onderzoekers graag uitvinden of dit soort psychedelische ervaringen behulpzaam zou kunnen zijn bij bijvoorbeeld kankerpatiënten, en anderen die met grote (stervens-) angst in aanraking komen. Ook wordt tegenwoordig weer onderzoek gedaan naar of dit type ervaringen mensen zou kunnen helpen bij het beëindigen van hun verslaving, en bij de behandeling van depressie en posttraumatische stress.

De proefpersonen namen het middel in een huiskamersetting, zodat ze zich goed op hun gemak konden voelen tijdens het experiment. Dit gebeurde in een ziekenhuis, zodat medische hulp altijd nabij was. Dit laatste bleek echter in geen geval nodig.

De psilocybine-ervaring wordt vaak gekenmerkt door sterke gevoelens van eenheid, met anderen en met het universum, en een sensatie van het overstijgen van begrenzingen zoals ruimte en tijd. Niet zelden heeft deze ervaring een sterke religieuze of spirituele inslag. Achteraf is meestal moeilijk te verwoorden wat men heeft meegemaakt, maar veel van de deelnemers aan Griffiths’ experimenten meldden naderhand dat zij meer begrip hadden gekregen van zichzelf en anderen, en meer mededogen en geduld konden opbrengen. Een proefpersoon meldde dat het zijn huwelijk had verbeterd, met meer begrip over en weer, en minder veroordeling, van de ander zowel als van zichzelf.

Griffiths ontdekte dat het het beste werkt om te beginnen met een lage dosis, en gedurende opeenvolgende experimenten ervaringen geleidelijk omhoog te werken, zodat de proefpersonen ervaring konden opdoen met het middel voordat de ervaring al te ingrijpend werd. Dit in tegenstelling tot veel experimenten in het verleden (met name in de jaren ’60), waarbij vaak direct een hoge dosering werd toegediend.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Psychopharmacology.

Gebruikers van psychedelische drugs hebben door de tijd heen hun ervaring als geestverruimend beschreven. Het zal voor hen een verrassing zijn om te horen dat psilocybine – de werkzame stof in paddo’s – eigenlijk de bloedtoevoer naar de hersenen vermindert, alsmede de verbindingen tussen belangrijke gedeeltes van de hersenen die de perceptie en cognitieve vaardigheden regelen.

Dezelfde gebieden kunnen overactief zijn bij mensen die depressief zijn, waardoor de drug een mogelijk medicijn kan zijn voor deze stoornis. Dit onderzoek meet als eerste de effecten van psilocybine door middel van fMRI, en dit is het eerste Britse experiment in jaren waarvan menselijke proefpersonen en een hallucinogene drug deel uitmaakten.

Robin Carhart-Harris van het Imperial College in Londen en zijn collega’s vonden dertig vrijwilligers die zich lieten injecteren met psilocybine en hun hersenen lieten scannen met fMRI.

Verminderde doorbloeding

Er was sprake van een verminderde doorbloeding in de gebieden van de hersenen die bekend staan als de thalamus, de ‘posterior cingulate’ en de prefrontale cortex. “De vermindering was verrassend. We dachten dat de ervaring zou leiden tot meer activiteit, maar dat idee is duidelijk te simplistisch,” zegt Carhart-Harris. “We zagen nergens een toename.”

Er waren ook minder connecties, zoals tussen de hippocampus en de posterior cingulate en de prefrontale cortex.

“Bij psilocybine zie je een verminderde ‘conversatie’ tussen de hippocampus en die delen van de cortex,” zegt Carhart-Harris. “Veranderingen qua functie in met name de posterior cingulate worden geassocieerd met een bewustzijnsverandering.”

Stemmingswisselingen

Psilocybine lijkt qua chemische structuur op serotonine – een hormoon dat van belang is bij het reguleren van je stemming – en daarom bindt de stof zich aan serotoninereceptoren van zenuwcellen in de hersenen. De drug heeft een mogelijk een therapeutisch potentieel omdat het serotoninesysteem in zenuwcellen ook een doelwit is van bestaande antidepressiva.

Een onderzoek van vorig jaar door Charles Grob aan de universiteit van Californië toonde aan dat mensen in de terminale fase van kanker aanzienlijk minder angstig en minder depressief waren na toediening van psilocybine.

Franz Vollenweider, die werkzaam is in een vergelijkbare branche in het Psychiatric University Hospital in Zurich, Zwitserland, zegt dat de onmiddellijke effecten van psilocybine niet zo belangrijk zijn als de effecten op de langere termijn. Dat komt doordat psilocybine zorgt voor een toename van genexpressie en signaaleiwitten die geassocieerd worden met het aanmaken van zenuwcellen en verbindingen, zegt hij: “We denken dat de antidepressieve werking van psilocybine te wijten kan zijn aan een toename van factoren die neuroplasticiteit op de lange termijn activeren.”

Carhart-Harris heeft zijn werk vorige week gepresenteerd op de Breaking Convention conference aan de Universiteit van Kent in Canterbury (GB).

Europeanen gebruikten 6000 jaar geleden mogelijk paddo’s om religieuze rituelen te verlevendigen. Dat suggereert een grotschildering in Spanje, welke mogelijk paddestoelen met hallucinogene eigenschappen afbeelt—het oudste bewijs van hun gebruik in Europa.

De Selva Pascuala muurschildering, in een grot nabij het dorp Villar del Humo, wordt gedomineerd door een stier. Het is echter een rij van dertien paddestoel-achtige objecten die de interesse wekten van Brian Akers van het Pasco-Hernando Community College in New Port Richey, Florida, en Gaston Guzman van het Ecological Institute of Xalapa in Mexico. Zij denken dat de objecten de fungi Psilocybe hispanica zijn, een lokale soort met hallucinogene eigenschappen.

Net als de objecten die afgebeeld zijn in de muurschildering, heeft P. hispanica een belvormige hoed bekroond met een koepel, en mist hij een annulus—een ring rond de stengel. “Zijn stengels variëren ook van recht tot kronkelig, net zoals in de muurschildering,” zegt Akers.

Dit is echter niet de oudste prehistorische tekening waarvan vermoed wordt dat ze paddo’s afbeeldt. Een Algerijnse muurschildering die mogelijk de soort Psilocybe mairei toont, is 7000 tot 9000 jaar oud.

Lees Akers’ publicatie A Prehistoric Mural in Spain Depicting Neurotropic Psilocybe Mushrooms? voor meer informatie.

In het kader van het recent gepubliceerde artikel The neurobiology of psychedelic drugs: implications for the treatment of mood disorders heeft wetenschappelijk tijdschrift Nature vier bekende neuroscience bloggers benaderd om elk een ander aspect van de geneeskundige toepassingen van psychedelica onder de loep te nemen, en dit toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Neuroskeptic beschrijft de invloed van LSD, Psilocybine en Mescaline op het serotonerge systeem en hoe dit tot een behandeling van depressie zou kunnen leiden.

The Neurocritic vraagt zich af of Ketamine wellicht zou helpen tegen deze zelfde aandoening.

Vaughan Bell beschouwt voor Mind Hacks de therapeutische mogelijkheden van DMT.

En tot slot schrijft Moheb Costandi voor Neurophilosophy over het vroegere gebruik van LSD in de psychiatrie. Bovendien vatte hij de vier posts samen in een artikel voor de Britse krant The Guardian.

Wederom nieuws op het onderzoek-vlak: op 27 augustus 2010 heeft de DEA, een Amerikaanse overheidsorganisatie die gaat over de wetten met betrekking tot ‘controlled substances’ in Amerika, zijn goedkeuring gegeven voor een onderzoek naar de effecten van MDMA bij oorlogsveteranen met een posttraumatische stressstoornis. MAPS kan nu aan de slag met het onderzoek, dat $500.000 kost en ongeveer twee jaar in beslag zal nemen. Het grootste deel van het budget moet nog bij elkaar gevonden worden, maar het is zeker een stap in de goede richting!

Op de conferentie van OPEN (23-24 oktober 2010) kun je meer horen over dit soort onderzoeken. Kijk hier voor meer informatie.